Geldik tad olayına. İşte karşımızda şerbetçiotları!
Biranın tarihine baktığımızda şerbetçiotunun kullanımı biraz değişik. İngilizler uzak sömürgelerine – Hindistan gibi – doğru yola çıkarken şişeledikleri biralarına şerbetçiotu atarmış (sömürgeciler rahatlarına düşkün). Amaç da uzun yol boyunca biranın taze kalmasını sağlamak. Şerbetçiotunun bir özelliği de iyi bir koruyucu olması.
Günümüzde ise şerbetçiotu birayı bira yapan etmen, diyebiliriz. Çünkü biraya karakterini veren ot o. Şerbetçiotunun en baştaki işlevi şuruba acılık katmak, şurubun tatlılığını dengelemektir. Bu yüzden de acımtırak tadı vermek için bu amaçla kullanılan şerbetçiotu kaynamanın ilk aşamalarında şuruba katılır ve uzun süre şurupla kaynatılır.
Şerbetçiotunun ikinci işlevi de aroma katmak. Bunlar da kaynamanın sonlarına doğru karışıma eklenir. Kaynaklarda yazdığına göre uzun süre kaynatılan şerbetçiotu aromasını hızlı yitirir. O yüzden aroma kısmı kaynamanın sonlarında atılan şerbetçiotundan gelir. Hatta bazı reçetelerde kaynamanın bitmesine 5-10 dakika kala da şerbetçiotu eklenir. Böylece aroma kaybı olmaz ve biranın aroması artar.
Şerbetçiotu, biraya karakterini verir, dedik. O yüzden de “renginizi” biraya çalmanın en iyi yoludur.
Palmer sitesinde birçok şerbetçiotu listelemiş:
Bira Evi - Evde Bira Yapımı 